Kur'ân Kâinatın Bir Tercüme-i Ezelîyesidir Zerre (Atom'dan) Tüm Kainata Kadar Her Şeyden Bahseder! İlim Ve Bilim İle Kur'an-ı Kerim Ayetleri Işığında Atom Zerre !

Kâinatta Bulunan Çeşitli Kanunlara, Âyât-I Tekviniye Denir. Bu Kanunlara Verilen İsimler Ne Olursa Olsun İşin Mâhiyetine Te'sir Etmez. Bunlar, Bütünüyle 'ın Âyetlerinden Birer Âyettir. İşte Kelâm Sıfatından Gelen Kur'ân-I Kerîm, Cenâb-I Hakk'ın Tekvin Sıfatından Gelen Bu Âyetlerin Ebedî Birer Tercümanıdır. Kur'ân, Kâinat Karşısında Durur Ve Bize Kâinatı Anlatır. Meselâ: إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لآيَاتٍ لِّأُوْلِي الألْبَابِ َ

"Göklerin Ve Yerin Yaratılması, Gece Ve Gündüzün Nizam Ve İntizamla Değişmesi, Semâ Ve Arzın Münâsebetleri Yani Denizlerin Tebahhur Etmesi Ve Semânın, Suya Muhtaç Küre-İ Arza Yağmur Damlalarını İndirmesi, Yerde Otların, Toprağı Şak Şak Edip Bitmesi, Neşv Ü Nemâ Kanununa Tâbi Olarak Herşeyin Gelişmesi, Birer Âyât-I İlâhiyyedir"

(Âl-İ İmrân, 3/190). Kur'ân Kâinatta Cârî Olan 'ın Bu Çeşit Âyetlerine Tercümanlık Yapıyor Ve Bize Anlatıyor. Nasıl Anlattığını, Kısa Da Olsa Arzetmeye Çalışalım: وَإِنَّ لَكُمْ فِي الأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُّسْقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهِ مِن بَيْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَّبَناً خَالِصاً سَآئِغاً لِلشَّارِبِينََ

Canlının Yediği Gıda Vücudun Protein, Vitamin, Kalsiyum, Demir, Bakır Vs. Gibi İhtiyaçlarını Karşılıyor. Ve Bunlardan Bir Tanesinin Eksikliği İnsan Vücudunda Bir Kısım Arızalar Doğuruyor. Bu Arada Vakti Gelip Lüzum Hasıl Olduğu Zaman Canlılarda, Yedikleri Gıdalardan, Süt Hasıl Ediyor.

İnsanın Yediği Maddelerin Bir Kısmı Ağzında, Bir Kısmı Midesinde Eriyor Ve Umumiyetle İnce Barsaklarda Halloluyor. İnce Barsaktaki Kılcallar Tarafından Emildikten Sonra Kan İçinde Süt Guddelerine Uğramak Suretiyle İkinci Bir Tasfiye Daha Meydana Geliyor.

Mugaddi Şeylerin Bir Kısmı Vücutta İhtiyaç Duyulan Merkezlere Gidiyor, Hücrelere Tevzi Ve Taksim Ediliyor. Bir Kısmı Da Süt Guddelerinde Süt Haline, Geliyor. Sonra Bu Süt, Memeli Hayvanların Memelerine Gidiyor Ve Biz De, Bizim İçin Protein Kaynağı Olan Sütü Oradan Alıyor, İçiyor Ve Kuvvet Kazanıyoruz.

Kısaca Arzettiğimiz Bu Husus İlmin Ve Müşahedenin Kabul Ettiği Bir Meseledir. Şimdi Aynı Müşahede Altında Kur'ân'ın Mezkûr Âyetine Bakalım: وَإِنَّ لَكُمْ فِي الأَنْعَامِ لَعِبْرَ "Canlılarda, Onların Hayatlarında, Gıda Alışlarında Sizler İçin İbretler Vardır."

نُّسْقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِه "İçlerinde Onların Bir Kısmını (Hepsini Değil) Size İçiriyoruz." İçlerinde Olan Şeylerin Nasıl Yapıldığını Da Şöyle Anlatıyor: مِن بَيْنِ فَرْثٍ

Buradaki بَيْن ِ Kelimesi İki Şeyin Arasını İfade Eder. Arapça'da İki Şey Olmazsa بَيْنِ Kelimesi Kullanılmaz. Esasen Ortada İki Nesne Vardır. Birisi Kan Diğeri Fışkı.

İlk Ayrımı Kan İle Fışkı Arasında, İkinci Ayrımı Da Kandan Yapıyoruz. İlk Defa Mugaddi Şeyler Kan Halinde Barsaklar Tarafından Emiliyor Ve İçeriye Gidiyor. Sonra İkinci Bir Tasfiyeyi De Kan Guddelerinde Yapıyoruz. لَّبَناً خَالِصاً Sonra Tertemiz, Berrak, Halis Bir Süt Hasıl Oluyor.

Mâhiyeti İtibariyle Fışkının İçinden Çıkan Madde, İnsanı Rahatsız Ve İz'âc Eder. Bu Sebeple Kur'ân لخَالِصا Kelimesini Diğer Taraftan Kanın İçinden Çıktığı İçin Belki Gırtlakları Tahriş Eder Düşüncesini Bertaraf Etmek İçin De سَآئِغاً لِلشَّارِبِينَ İfadesini Kullanıyor. Süt Fışkıdan, Kandan Çıkmıştır Ama Ne Kanın Ne De Fışkının Karakterini Taşır. (Nahl, 16/66)

Peygamberimiz Ümmiydi, Kitaplı, Kitapsız, Mü'min, Kâfir, Münâfık Herkes O'nun Okuma-Yazma Bilmediğinde İttifak Halindedir. Böyle Bir Zât'ın Fem-İ Güherinden Bir Âyet İşitiyor Ve On Dört Asır Sonra O Âyetin Arkasında Röntgen Şualarıyla, Teşrihatla Anlaşılabilecek Bir Kısım İlmî Hakikatleri Görüyoruz.

İşte Bu Hakikat, Kur'ân'ın İlâhî Ve Lâhûtî Olduğuna Apaçık Ve Bütün Vüzûhuyla Delâlet Eder. En Muhtasar Meâllere Dahi Bakıldığı Zaman Bu Mânâyı Görüp Müşahede Etmek Mümkündür. Elverir Ki Fert, Bir Kısım Peşin Hükümlerin, Kaziyelerin Zebûnu Olmasın...

فَمَن يُرِدِ اللّهُ أَن يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ وَمَن يُرِدْ أَن يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقاً حَرَجاً كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاء كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ ", İradesini İyiye Kullananlardan Kimin Hidayetini Murad Ederse; Onun Kalbine Açıklık Bahşeder, Kalbine İnşirah Verir, İslâmiyet'e Karşı Akıcı Hâle Getirir, Gönlünde İtminan Yaratır Ve O İnsanı Huzura Kavuşturur. İradesini Kötüye Kullananlardan Da Kimin Dalâletini Murad Ederse; O İnsanın Gönlünü Göğe Çıkıyormuş Gibi Dar Kılar, Sıkar Ve Kalaklar İçinde Çırpınır Hâle Getirir" (En'âm, 6/125).

İnanmayan İnsanın Sıkıntısı Nasıldır? İşte Bu Hususu Kur'ân Şöyle Anlatıyor: كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاء "Sanki Semâya Doğru Çıkıyor, Sesi Soluğu Kesilmiş Ve Havasız Kalmış Gibi Göğsü Sıkılıyor."

Bu Âyette Bir Teşbih Görüyoruz. Müşebbehünbih'in (Benzetilen) Müşebbeh'den (Benzeyen) Daha Açık Olması Lâzımdır. Biz Havanın Berraklığını Anlatırken: "Merih'in Atmosferi Gibidir" Dersek Muhâtabımıza Birşey Anlatmış Olmayız. Muhâtabımıza, Müşâhidin Müşâhedesiyle Vüzûha Kavuşmuş Meselelerle Ancak Birşeyler Anlatabiliriz.

Kur'ân Bu Âyetinde, Kalp Sıkıntısını Bir Şeye Teşbih Ediyor Ve Biz Orada Kur'ân'ın İlmî Bir Kanuna Parmak Bastığını Görüyoruz.

Burada Kur'ân Üç Hususa Dikkati Çekmektedir:

Birincisi;السَّمَاء (Semâ) Tâbirinin Kullanılması.
İkincisi;يَصَّعَّ Kelimesinin Karakteristik Bir İfâdesi Ki, Bir Zorlama, Bir Sıkıntı, Bir Bunalma Mânâsını İfade Etmektedir.
Üçüncüsü; Yukarıya Doğru Çıkarken, Zorlamanın Esasen Cümlenin Kendisinde Bulunması Hususudur.

Ondört Asır Evvel, Semâya Doğru Yükseldikçe Oksijen Nisbetinin Düşük Olduğunu Kimse Bilmiyordu. Yani, Yukarıya Doğru Çıkarken İnsanın Göğsünün Sıkılacağını, Sesinin, Soluğunun Kesileceğini.... Bu Gerçek Ancak Yirminci Asrın Teknik İmkânlarından Faydalanmak, Balonlar Atmak Ve Uçaklarla Gökyüzünde Sefer Tertip Etmek Suretiyle Anlaşılır Hâle Gelmiştir.

Kur'ân-I Kerîm, İnanmayan İnsanın Göğsünün Sıkıntısını Anlatırken, Lâtif Bir Teşbihle, Yukarıya Doğru Çıkıldıkça Oksijen Nisbetinin Azalmasını, Kendine Yakışır Edâsıyla Ondört Asır Evvel Anlatıyor.

Bu Hususta, Asrımız İnsanının Bunalımını, Buhranını Gönlünün Sıkılmasını Birinci Mesele Olarak Alıyor, Parmak Basıyor Ve Yine Bize Hitap Ediyor. Çünki Bu Mesele Ancak Yirminci Asrın İnsanının Anlayabileceği Bir Meseledir Ve Demek İstiyor Ki; Gönlünün Sıkıntısı Tıpkı Semâlara Doğru Çıkarken Göğsünün Sıkılması Gibidir.

Bir Başka Âyet: وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْن

Arapça'da "Umum" Bütün Mânâsına Gelen كُل (Küll) Kelimesi Marifeye (Bilinen) Muzaaf Olursa Umum Eczayı İfade Eder. Yani Bütünün Parçalarını İçine Alır. Nekreye (Bilinmeyen) Muzaaf Olursa Umum Efrâdı İfade Eder. Ne Kadar Fert Varsa Hepsini İhtiva Eder. وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ Derken Buradaki شَيْءِ Kelimesi Nekredir. Âyet "Herşeyi Çift Yarattık" (Zâriyat, 51/49) Demektir.


'a Bile "Şey" Denir. Fakat Sözü Söyleyen Olduğundan O, Bunun Dışındadır. O'nun Dışında Olan Herşey Çift Olarak Yaratılmıştır.

İnsanlar Nasıl Çiftse, Sair Canlılar Da Öyle Çifttir. Nebâtât Da Çift Olup Onlar Arasında Da Erkeklik Dişilik Vardır. Âyetteki زَوْجَيْن "Zevceyn" Kelimesi Erkek Ve Dişiyi Belirtir. Hatta Herşeyin Asıl Maddesi Olan Atomlar Bile Çifttir. Onların Da Bir Kısmı Artı, Bir Kısmı Eksi Yüklüdür. Ayrıca Herşeyde Câzibe Ve Dâfia Olmak Yönüyle De Bu İkilik Değişik Bir Şekilde Tezahür Etmektedir. Eşyadaki Bu Hususiyet Ortadan Kalktığı Takdirde Mevcudatın Kendi Kendilerini Devam Ettirmeleri De Düşünülemez.

Yâsin Sûresindeki Âyet Bu Hakikati Daha Mufassal Olarak Şöyle Anlatıyor: سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ "Ne Yücedir O () Ki Toprağın Bitirdiklerinden, Kendilerinden Ve Daha Bilmedikleri Nice Şeylerden Olan Bütün Çiftleri Yaratmıştır" (Yâsin, 36/36).

Belli Ki O Günün İnsanının Müşâhedesine Arzedilen Tablonun Dışında O Devre Göre Bilinmeyen Meçhul Bir Kısım Şeylerden Bahsediliyor. Diyor Ki: Daha Sizin Bilmediğiniz Bir Kısım Şeyleri De Çift Yarattı. O Tarihlerde Atom, Elektron, Nötron, Proton Bilinemezdi. Fakat Bütün Bunlarda Hep Mütemadiyen Birinin Diğeriyle Ayakta Durduğu, Baş Başa Verdiği, Mevcut Nizâmı Ayakta Tutmaya Çalıştığı Hakikatı Ortaya Çıkmaktadır. İleride İse Atom Fiziği Karşımıza Daha Neler Çıkaracak, Henüz Bilemiyoruz.

Bir Başka Âyet: لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَلَا أَصْغَرُ مِن ذَلِكَ وَلَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ "Göklerde Ve Yerde Zerre Miktarı Birşey, O'ndan Gizli Kalmaz. Ne Bundan Küçük, Ne Bundan Büyük Hiçbir Şey Yoktur Ki, Apaçık Bir Kitapta Olmasın" (Sebe', 34/3).

Bu Âyet, Esas Olarak; 'ın Nazarından, İlminin, Sem'inin Ve Basar'ının İhatasından Hiçbir Şeyin Hariç Olmadığını Anlatmaktadır. Evet, En Küçük Atomlar Âleminden, Nebülozlar Âlemine Kadar Herşey O'nun Destgâh-I Kudretinde, Tesbih Taneleri Gibi Evrilip Çevrilmektedir. Ve Âyet Bize, Bunu Anlatıyor. Fakat, Bunun Altında Bazı İlmî Hakikatleri De Şerhediyor.

ذَرَّةٍ Bugünün Dilinde Olduğu Gibi Dünün Dilinde De "Zerre" Atom Demektir. Fakat Atomun Ne Demek Olduğunu Bilmeyen Arap, Zerre Dendiği Zaman, Güneş Pencereden İçeriye Vurduğunda, Güneşin Işığı Altında Görülen Tozu Toprağı Anlıyordu. Çünkü Onun Nazarında Maddenin En Küçük Parçası Oydu. Burada Dikkati Çeken Husus, Bu İsmin, Maddenin En Küçük Parçasına Verilmesiydi.

Ama Bugün Arap Dilinde Zerre, Atomun Tam Karşılığı Olarak Kullanılan Bir Kelimedir. Burada Dört Tâbir Dikkati Çekmektedir:

Birincisi; Zerre, Yani Atom.
İkincisi; Zerrenin Asgarı, Küçüğü Yani Elektron.
Üçüncüsü; Zerrenin Ekberi, Büyüğü Yani Molekül.
Dördüncüsü; Miskal-İ Zerre Yani Atom Ağırlığı.

İsterse Zerre, İsterse Zerrenin Küçüğü Elektron, İsterse Zerrenin Büyüğü Molekül Olsun Hiçbirisi 'ın İlminin İhâtası Dışında Kalamaz. Bir De Zerrenin Ağırlığından Bahsediliyor. Malumdur Ki Atom Fiziğinde "Atom Ağırlığı" Meselesi Çok Mühimdir. Eskiler, Hidrojene 1 Numarasını, Uranyuma Da 228 Numarasını Koymuşlardı. Hidrojenin Atom Ağırlığı En Hafif, Uranyumun İse En Ağırdır.

Görüldüğü Gibi Bugünkü Modern İlim Dahi Kur'ân'ın Asırlar Önce İşaret Etmiş Olduğu Atom Ağırlığı Meselesini Disipline Ederek, Bütün Elementlerin Belli Sayıdaki Atom Ağırlıklarını Ortaya Koymuşlardır.

Zâriyat Sûresinin İlk Üç Âyetinde De Bu Meseleye Işık Tutar Bir Mahiyet Görüyoruz: وَالذَّارِيَاتِ ذَرْواً "Tozutup Duran, Dönüp Duran, Daireler Çizen Şeylere Kasem Olsun" (Zâriyat, 51/1).

Lorenz'in Kurduğu Elektron Teorisi Atomun Küçük Yörüngesi, Atomun Hacmi Denilen Pek Ufak Bir Sahayı İşgal Etmiştir Ve Âdeta Minyatür Bir Güneş Manzûmesidir.

Atomların En Hafifi Olan Hidrojen Atomunun Çapı, Bir Milimetrenin Milyonda Onu Kadardır. Merkezinde Pozitif Elektrik Yüklü Bir Çekirdek Ve Etrafında Negatif Elektrik Yüklü Elektronlar Vardır. Bunlar Savrulan Bir Toz Bulutu Gibi Çekirdeğin Etrafını Kaplamış Olarak Dururlar.

Elektronların Mahreklerinde Süratleri Müthiştir. Bir Hidrojen Elektronu Saniyede Takriben İkibin Kilometre, Bir Uranyum Elektronu İse İkiyüz Kilometre Hızla Döner... Bu Müsbet Ve Menfi Elektrik, Mütemâdiyen Elektrik Dalgaları Ve Enerji Neşrettiği Halde Bu Enerjinin Yavaş Yavaş Kaybolması Gerekirken Ve Bundan Ötürü De Hareketin Bir Zaman Sonra Durması Lâzım Gelirken Böyle Olmamaktadır.

فَالْحَامِلَاتِ وِقْراً "Sonra Alabildiğine Ağır Yükleri Taşıyanlara Da Kasem Olsun" (Zâriyat, 51/2).

Ağırlık Yükleneceği İçin Çekirdekteki Pozitif Elektrik Protondadır. Nötronlara Gelince, Bunlarda Elektrik Olmadığı Bilinmektedir.

فَالْجَارِيَاتِ يُسْراً "Çok Kolaylıkla Akıp Gidenlere De Kasem Olsun" (Zâriyat, 51/3).

Nötronlar İki Türlüdür. Bir Kısmı Çok Hızlı Ki, Işık Hızına Yaklaşan Sür'atleri Ve Büyük Enerjileri Vardır. Bazıları Otuz Santimetre Kalınlığındaki Kurşun Levhaları Kolayca Geçebilirler. Bir Kısmı Da Yavaş Nötronlardır Ki, Molekül Hareketinden Biraz Fazla Harekete Sahip Olduklarından Yollarında Rastladıkları Çekirdek Tarafından Yakalanırlar. Yakalanan Çekirdek De İnfilak Eder. Bu Reaksiyon Neticesindeki Enerjilerden Beş İlâ On Milyon (Elektron-Volt) Hızında Dönen Nötronlar Meydana Gelir. İşte فَالْجَارِيَاتِ يُسْراً Da Buna İşaret Vardır